Succulenta (Netherlands) 7(11): 153-154, 1925.

Cactussen en Vetplanten in de klei.

In Succulenta no. 4 dato 27 April 1925 deelde de heer v. d. Houten ons iets mede over het gebruik van Malta klei. Waar de toegezegde nadere mededeeling over deze klei nog even op zich laat wachten, wilde ik gaarne zeggen dat Malta klei, en in het algemeen roode klei, een soort rivierklei is; zeeklei is altijd min of meer geel, grijs of grauw. De roode of roodbruine kleur van rivierklei ontstaat door de aanwezigheid van ijzeroxyd. Is dat niet iets voor hen, die meenen, dat ijzer in den grond niet geschikt is voor Cactussen. In dit verband mag ik er aan herinneren dat Frailea knippelianus Quehl, een broertje of zusje van Frailea Schillingkyanus F. Haage in Paraguay op ijzerhoudende grond wordt aangetroffen.
Toen ik dit jaar de Fransche Riviëra bezocht, viel het me op, dat alle daar groeiende cactussen en vetplanten, zoowel in het wild als gekweekt, in de volle klei stonden, zoowel grauwe als roode klei. Deze laatste klei is daar sterk kalkhoudend. Een tuinman van het hotel te Nice deelde me mede dat men bij voorkeur alle gewassen in de roode klei teelt. Hij maakte me opmerkzaam op Mesem. equilaterale (of edule), die dicht bij elkaar in roode en in grauwe klei stonden. De eerste had volop gebloeid met roodachtig gele bloemen en droeg rijkelijk vruchten. De Mesem. van de grauwe klei groeide eveneens uitstekend, maar had niet gebloeid. De vrucht werd door den tuinman Spaansche vijg genoemd en is eetbaar. Een enkele vrucht bevat eenige honderden zaden in een stroopachtige vloeistof gebed.
Behalve in den tropischen tuin van Monte Carlo, waar een vrij groote verscheidenheid van vetplanten wordt aangetroffen in de grauwe klei, (ik zag er bijv. een wijdvertakte Cereus peruviamis en een flinke grijsbehaarde onbekende Pilocereus of Cephaloce-reus van eenige meters hoog, bezet met bloemknoppen, ook nog Nyctocereus serpentinus met stengels van 1 à 1½ M. lang, die zich rond een boom had gewonden, verder meerdere soorten Agave, Opuntia, Mesem, Sempervivum enz. vindt men overal in tuinen en in het wild, voornamelijk Agave's en Opuntia's en Mesemsoorten. Vele Opuntia's waren bezaaid met vruchten sommige met 10 a 12 vruchten op één schijf. Meerdere Agave's (americana en de bonte variëteiten) stonden te prijken met bloem-stengels, die op zichzelve als op wijdvertakte boomen lijken, van 2 a 3 Meters hoog. Westelijk van Nice of beter nog westelijk van Villefranche worden, behalve een enkele Opuntia en Agave, weinig vetplanten aangetroffen. Oostelijk van laatstgenoemde plaats is de azuurkust beschermd door de uitloopers van de Alpen en komt de wintertemperatuur een enkele maal gedurende een paar dagen 2 a 3 graden onder nul. De regenperiode begint met November, er ontstaat dan nog een nabloei. Het gemiddeld aantal regendagen gedurende den winter bedraagt 39, de regens zijn dan kort maar hevig. Overigens baadt men er met Kerstmis nog in zee.
Te Monte Carlo is de boomen- en plantengroei van een paradijsachtige schoonheid. De kale rots „les Spélugues", waarop Monte Carlo is gebouwd, was vroeger zonder eenigen plantengroei door gebrek aan grond en water. Nu vindt men er een verscheidenheid van sub-tropische planten uit alle streken. Een deel van het voorgebergte is n.l. van verwarmingsbuizen voorzien.
Tot slot nog iets over kalk in den grond, mijn potten stonden in mijn groote bak deze zomer ingegraven in de puinkalk. Enkele soorten vetplanten, zooals Opuntia's, Mesems, ook nog anderen die spoedig met hun wortels door de pot heengaan, hadden een uitgebreid wortelgestel buiten de pot gemaakt. De overal ingeburgerde en toch onbekende Mesem. van den heer van den Houten had een paar hoofdwortels gemaakt van circa 40 c.M. lang en bijna een penhouder dik. Dit wijst er wel op, dat men bij sommige cactussen en vetplanten gerust een flinke hoeveelheid kalk aan den grond kan toevoegen.