Echinocactus Schilinzkyanus Ferd Haage jur. of Frailea schilinzkyana Haage jr. zooals zij thans door Britton en Rose genoemd wordt, komt in wilden toestand voor in de grasvlakten langs de Paraguari in Paraguay. De firma Friedr. Ad. Haage Jr. die ons het cliché dezer plant bereidwillig verschafte, komt de eer toe haar in Juni 1897 naar Europa ingevoerd te hebben. Ter eere van Guido von Schilinzky, een Russisch vetplantenliefhebber (27 Maart 1823 — 16 Sept. 1898) ontving zij haar naam.
Hoewel E. Schilinzkyanus de eenvoud zelve is, ja, zich niet eens door haar bloemen laat onderscheiden, toch wordt zij in de meeste verzamelingen wel aangetroffen. En interessant is zij in hooge mate. Reeds aan zeer kleine exemplaren verschijnen vrij geregeld den geheelen zomer door de bloemknopjes, welke evenwel bijna nooit open gaan. En toch ondekt men later, dat de plantjes, zonder gebloeid te hebben, rijp zaad leveren, dat, op de aarde rond de plant heengestrooid, spoedig opkomt. Hier heeft dus de bevruchting in den knoptoestand plaats gehad. Men noemt zulke planten cleistogaam, d.i. verborgenbloeiend. Hetzelfde verschijnsel komt b.v. ook dikwijls voor bij onze inlandsche viooltjes en doovenetels. De oorzaak moet gezocht worden in het feit, dat de lichtsterkte niet groot genoeg is om normale bloemen te vormen. Een enkelen keer, bij aanhoudend zeer sterke zonbestraling, krijgt men de heldergele bloempjes van E. Schilinzkyanus eens geheel geopend te zien, zooals een vorig jaar aan den heer Ploem te Kerkrade gelukken mocht. (Zie Succ. 1924, pag. 147). Het blijft evenwel een unicum. Evenals alle uit Paraguay stammende soorten moet deze Cactus 's winters niet te droog en niet koud staan.
