Foto uit verzameling J. Hovens

Het begrip importplanten is de laatste 25 jaar veranderd. Werden voorheen hier alleen 'wilde planten' mee bedoeld, zo geldt dit vanaf de 70-ger jaren ook voor onder andere cultuurplanten uit Zuid-Europa en California in de U.S.A..

Hoe je ook denkt over de CITES-wetgeving, het is een poging om de planten te laten staan daar waar ze van nature thuis horen. Als rechtgeaarde plantenliefhebber dien je daar volledig achter te staan. Deze wetgeving dient dus alleen om potente -in de zin van geld- verzamelaars hun kwalijk streven om iets bezitten wat een ander niet heeft, binnen de perken te houden. Als er een beschuldigende vinger dient te worden uitgestoken moet die ook gericht zijn op de 'eindgebruiker' de verzamelaar. In het huidige milieubewuste tijdperk, zou het bezit van een 'wilde' plant, verboden moeten zijn. Helaas zal dat nog wel enige tijd duren. 

Overigens moeten we nu ook niet de illusie hebben dat daarmee de natuurlijke standplaatsen gered zouden zijn. De expansie van de bevolking en de economische ontwikkeling in de derde wereldlanden eisen hun tol. Door verbetering van de infrastruktuur, aanleg van industrieterreinen, en grootschalige landbouwprojecten, zijn reeds vele standplaatsen verdwenen en neemt het aantal species sterk af. 

Ons inziens is er geen enkele rechtvaardiging om een 'wilde' Discocactus te bezitten zelfs niet voor wetenschappelijke doeleinden. Een aantal zaden van de standplaats is voldoende om alles te weten te komen over de groei, gedrag en habitus van de soort. Al deze eigenschappen liggen genetisch verankerd in het zaad. Planten opkweken uit zaad onder dezelfde klimatologische omstandigheden -kascultuur- geeft wellicht meer inzicht tussen de onderlinge verwantschappen dan waarnemingen op de standplaats waar de onderlinge fenotypische verschillen vaak heel groot kunnen zijn.

Een ander niet onbelangrijk verschijnsel is dat planten uit de zuidelijke regio bij ons in konditie sterk achteruit gaan. Logisch want hun leefmilieu gaat er klimatologisch op achteruit. Het uiterlijk van de plant verandert, over een aantal jaren -als ie voortijdig al niet in de vuilnisbak is verdwenen-, zal de nieuwgroei er beduidend anders uitzien. Je bezit een plant met 'Braziliaans onderstuk en een Europese kop'. 

Na vele jaren ervaring met importplanten blijft ons slechts een conclusie over: Kweek zelf van zaad tot volwassen plant. Bewijzen zijn er te over dat met 'groene vingers ' ware juweeljes kunnen worden gekweekt die soms na enkele jaren al bloeibaar kunnen zijn. Hopelijk wordt het in bezit hebben van een 'wilde' plant eerder 'n schande dan 'n pronkstuk dat met zekerheid een kort leven is beschoren. Het leren omgaan met planten is vele malen belangrijker dan het bezitten alleen.

Copyright © 2003

email: Piet van der Laken