Succulenta (Netherlands) 55(4): 66-69, 1976

Interessante cactusgebieden in Bolivia (Slot)

A. F. H. BUINING

De volgende dagen bezochten we nog 2 andere plaatsen waar vormen van de genoemde Frailea en Bolivicereus voorkomen, maar de verschillen zijn zó gering, dat hier geen sprake is van een nieuwe soort als Frailea pullispina. Ik kon voldoende bloemen, vruchten en zaden van de verschillende planten verzamelen om deze thuis grondig te kunnen onderzoeken. De bloemen en vruchten uiteraard in flesjes met alcohol, die ik altijd bij mij had. Na deze zo gastvrije dagen bij de familie Haight reisden we verder per trein naar het grensstadje aan Boliviaanse zijde Puerto Suarez. Van daar uit konden we een taxi huren, die ons naar het mangaan-mijngebied Mutum bracht. Gelukkig had Roberto Vasquez een officiële verklaring bij zich, dat wij uitsluitend botaniserend werkten, zodat we het door militairen bewaakte gebied mochten betreden. Op de vlakke mangaanertsrotsen vonden we weldra een Discocactus species en een Echinopsis. Destijds werd deze Discocactus door Pater Hammerschmidt en later ook door Alfred Lau versleten voor Discocactus alteolens en als zodanig naar vele botanische tuinen in de wereld gestuurd, zonder dat deze beide heren kennelijk enige studie van de oude beschrijving van deze soort hadden gemaakt. Deze eerste beschrijving noemt namelijk geen groeiplaats. Weldra bleek ons dat deze plant volkomen identiek is met de reeds jaren geleden verzamelde H 195 dicht aan de overzijde van de grens in Brazilië, die daar onder precies dezelfde omstandigheden groeit. In onze publicatie van deze soort onder de naam van Discocactus ferricola is nauwkeurig aangegeven waarin hij van de oorspronkelijke beschrijving van D. alteolens afwijkt. Ongetwijfeld is deze species van Mutum identiek aan Discocactus ferricola.

Last Modified:Maaltijd ter plaatse van habitat Frailea II (zie blz. 2)	Last Modified:Frailea cristaat

Vervolgens wilden we ook de groeiplaats van Discocactus boliviensis bezoeken. San Cyrilo is een hacienda en met de eigenaar daarvan kwamen we weldra op een open rotsachtig gedeelte van de dichte bosbegroeiing, waar deze Discocactus massaal voorkomt. Deze plant is ook weer veel te summier omschreven op grond van toegezonden planten en niet met de kennis van de groeiplaats. We hadden het geluk bloeiende en vruchtdragende planten te vinden.

De volgende dag trokken we met onze Boliviaanse vrienden over de grens naar Corumba om daar de groeiplaats van Discocactus ferricola (H 195) te bezoeken. Hier bleek nog eens duidelijk dat dit dezelfde plant is als die bij Mutum.

Hiermede was onze Boliviaanse reis ten einde. Horst en ik namen van onze Boliviaanse vrienden afscheid en reisden de volgende dag per trein door het Pantanalgebied, waar we in Miranda op 29 oktober onze auto gelukkig onbeschadigd bij het station aantroffen.

Foto's v. d. schrijver